Hibernacja to sposób na radzenie sobie zwierząt z zimą.

Większość ssaków zimuje w stanie czuwania, ale niektóre zasypiają. Podobnie nasze owady, płazy i gady.

Przystosowanie do zimy

Zimę przeżywają tylko takie zwierzęta, które przystosowały się do zmieniających się pór roku. Zimą jest zimno i trudno znaleźć pożywienie. Zimno oznacza, że ​​wiele zwierząt potrzebuje więcej jedzenia zimą niż latem, aby przeżyć.
Zwierzęta wypracowały różne sposoby radzenia sobie z zimą. Zależą one w dużej mierze od tego, czy same zwierzęta potrafią regulować temperaturę ciała.
Jak zimują owady, żaby i węże?
Bezkręgowce lądowe i owady zimują w stanie zbliżonym do spoczynku. Ich temperatura ciała podąża za otoczeniem i może nawet spaść poniżej 0°C. Owady zimują w fazie spoczynkowej zwanej diapauzą.
Odporność na zimno tych zwierząt wzrasta w okresie jesiennym, a temperatura zamarzania w komórkach zwierząt spada, dzięki czemu mogą wytrzymać niższe temperatury. Zimują jako jaja, larwy, poczwarki lub jako dorosłe owady.
Istnieją również bezkręgowce, które są aktywne przez całą zimę, takie jak niektóre pająki i grzechotniki. Żyją pod śniegiem na ziemi.
Uśpione w miejscach, które nie zamarzają, np. w źródłach lub pod skałami. Ropuchy, jaszczurki i węże zimują w dziurach w ziemi.
Niektóre ssaki śpią również zimą.
Większość ssaków w naszym kraju jest aktywna przez całą zimę, ale niektóre chodzą spać lub hibernują.

Czym jest hibernacja

Hibernacja oznacza, że ​​temperatura ciała zwierzęcia jest zgodna z temperaturą otoczenia, ale ciało nadal chroni zwierzę przed zamarzaniem. Gdy temperatura zbliża się do punktu zamarzania, organizm zaczyna wytwarzać ciepło. Z kolei sen zimowy oznacza, że ​​temperatura ciała spada nieco, o kilka stopni. Metabolizm zwierzęcia również spada, ale znacznie mniej niż u zwierząt uśpionych.
Ssaki, które przechodzą w stan hibernacji to jeż, mysz krzewiasta, śpioch ogrodowy i nietoperze. Podobnie jak inne ssaki, są one zwykle samonagrzewające się, ale zimą stają się naprzemiennie ciepłe.
Zwierzęta hibernujące się to niedźwiedź, borsuk i jenot.
Ssaki, które zimują, pod koniec jesieni tworzą bogaty w energię magazyn tłuszczu. Niedźwiedź i borsuk przestają jeść, zanim zaczną szukać swojego miejsca, a funkcje życiowe dostosują się do hibernacji.
Wszystkie funkcje zwierzęcia są wolniejsze podczas hibernacji. Zwierzęta w stanie hibernacji mogą czasem się obudzić, ale zużywają bardzo mało energii, mimo że niedźwiedź rodzi młode podczas hibernacji. Jeż też często budzi się ze snu, ale tylko na krótkie chwile.
Dlaczego niektóre zwierzęta kładą się spać, podczas gdy inne śpią?
Ciało małego zwierzęcia nie może przechowywać tyle tłuszczu, co duże zwierzę. Z tego powodu wiele małych zwierząt nie śpi i zbiera pożywienie przez zimę. Nawet przebudzone małe zwierzęta zamarzają łatwiej niż duże, ponieważ ich małe ciała emitują więcej ciepła niż duże zwierzęta.

Sen

Sen zużywa znacznie więcej energii niż hibernacja. Ilość energii, jaką małe ssaki mogą zebrać na zimę, nie wystarcza na kilka miesięcy snu i postu, dlatego zamiast tego kładą się spać.
Z drugiej strony w przypadku dużych zwierząt lepiej spać. Niedźwiedź może zgromadzić wystarczającą ilość energii, aby przetrwać zimę we śnie. Dla dużego ciała ogromnym wysiłkiem jest również podniesienie temperatury z bliskiej 0°C do 37°C, co robią mniejsze zwierzęta, gdy budzą się ze snu zimowego.

Jakie zwierzę wybrać?

Gdzie śpią zwierzęta?

Niedźwiedź jesienią szuka bezpiecznego miejsca do spania. Kiedy niedźwiedź idzie spać, dzieje się to trochę inaczej w zależności od tego, kiedy nadchodzi zima i może to być w różnych porach w różnych częściach kraju. Na północy niedźwiedzie leżą na przełomie miesiąca wrzesień-październik, natomiast na południu mogą czekać do października-listopada, kiedy spadnie pierwszy śnieg. Na wolności niedźwiedzie śpią przez sześć miesięcy.

Miejscem, w którym śpi niedźwiedź, może być wykopane mrowisko, nora lub jaskinia w górach. Niedźwiedź kładzie się z gałązkami, liśćmi i mchem w legowisku, tak że przypomina duże ptasie gniazdo.
Jeż idzie spać około października. Buduje sobie gęste gniazdo z mchu, liści, trawy i gałązek pod stertą liści, w kopcu ziemi lub pod kompostem. Następnie wbija się w stos i tupie, tworząc gęstą dziurę.
Jeż rośnie w lekko zabałaganionych ogrodach ze starym liści, gęstymi krzakami i stertami liści. Jeśli chcesz pomóc jeżowi w znalezieniu miejsca na zimę, to znaczy, że jesienią nie powinieneś zbyt dużo sprzątać wokół domu.
Gdy nadchodzi jesień, żaby w większości zakopują się w zbiornikach wodnych, które nie zamarzają całkowicie. Niektóre żaby szukają również zagłębień w ziemi lub luźnej glebie pod stertami liści, gdzie nie dociera zimno.
Najważniejsze, że żabie zimowa osłona chroni przed mrozem i wygłodniałymi drapieżnikami, bo przeziębiona żaba jest powolna i łatwo staje się czyimś pokarmem. Błoto na dnie stawu jest więc idealnym miejscem do zimowania żaby. Inne miejsca to rzeki, dna morskie, źródła, bagna, a nawet studnie.